Author: Maciej Zakrzewski

Niemożności. Odwlekane samouczki. Bezsprzeczne powinności. Tygiel osobowości. Niczym nie zmącona przestrzeń doświadczania. Gdyby prześwietlić człowieka całościowo - od myśli, emocji, planów aż po najwcześniejsze wspomnienie - można by zapewne przerazić się jego wzmożonym poczuciem konieczności procesowania. Wszystko zaczynało by się od jakiegoś niewytłumaczalnego procesu dzielenia...

Mogłoby się wydawać, że w niezachwianej przestrzeni zbytków, cała ta akupunktura dźwięków, to tylko blamaż, coś poza podstawowym czynnikiem kształtującym samoświadomość jednostki. Zdecydowanie jest przecież rozsądniej odsiewać imaginację od problemów racjonalnie dotykających jednostkę i społeczeństwo, marginalizując tym samym, odsuwając w bliżej nieokreśloną przyszłość konieczność zmierzenia...

Już wiem. Listopad jest kosmicznym , nieokiełznanym, nieodgadnionym centrum wszechświata. Niby wokół stopniowy rozkład, a pod powierzchnią tli się tak wiele cudownych, nowych idei. Już wiem czemu jesteś z listopada. Dosadny opis złożonej osobowości kogoś, o kim z czasów niepamiętnych z myśli wydobywam kryształy. Zmrożone wspomnienia...

Niczego nigdy nie postanowił. Zatrzymał się w krysztale ekstremalnych wyzwań wykrztuśnych, za którymi zionęła przepaść dystyngowanych gestów decyzyjności bezspornej. Przestrzeń. Dal. Konkretyzacja. Trzy filary intelektualizmu postępowego. Możliwość bezbolesnej tranzycji. Kategoryzacje, interdyscyplinarność - innymi słowy niespełnienie. W dali dostrzegał eksperymentalne idee, którym nigdy nie odmawiał...

"Przyjemność jaką znajduję w pięknie przypomina zatem dar, ofiarowywany przeze mnie danemu przedmiotowi, który z kolei jest darem dla mnie. W tym aspekcie przypomina ona przyjemność jakiej ludzie doświadczają w gronie przyjaciół." /R. Scruton, "Piękno"/ Czułość jest tym ogniwem komunikacji międzyludzkiej, które z niebywałą mocą reorganizuje...

"Ale zaraz potem, gdy wydobywał z instrumentu dźwięki archaicznych utworów, twarz jego wyrażała samą miękkość, rozmarzenie, oderwanie od spraw ziemskich, jak gdyby dostrzegał bezpośrednio działającą ostateczną konieczność wszelkiego stawania się, a spojrzenie spoczywało w dali...

"Jestem jak człowiek, który nie żył od tego czasu, a teraz zmartwychwstaje. I zmartwychwstając, odnajduję wszystkie uczucia mojego byłego życia, równie młode, równie palące...

W Towarzystwie Miłośników Ofiklejdy istnieją dwie teorie spiskowe. Przystające, równomierne, niewytarte. Jedna dotyczy ewentualnego przeistoczenia, które to miałoby z gruntu rzeczy mieć podłoże dekadenckie, totalnie nieegalitarne, wszędobylskie, nowatorskie. Druga bierze się li tylko z poczucia bezsilności wobec upływającego czasu - jedynego stworzenia względnego, które pomimo...

Zapraszam Was serdecznie do uczestniczenia w moim nowym projekcie. "#Muzyka czasów zarazy" to inicjatywa realizowana w ramach programu stypendialnego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego - "#kultura w sieci". Na moim fanpage'u na facebooku (https://www.facebook.com/Zakrzewski-composerorganist-102402591444946/?modal=admin_todo_tour) będziecie mogli na...

Czas się wydłuża. Wyostrza. Coś rodzi się z niczego i niczym włada. Zasubskrybowana kalejdoskopiczna perspektywa. Białe noce z pozornego tylko punktu widzenia zapuszczają korzenie w jasnościach dnia. Czerwcowa alegoria wieczności, trwania takiego, które nie poddaje się dyktatowi żadnego z czasów. Bo wieczność to przerażająca...